factor 50

Dag 1
23 Februari was het eindelijk tijd voor zon zee en zand. We vertrokken zondagmorgen om 6 uur voor een 12 uur lange reis in het All Out Africa busje. Eindelijk tijd om mijn boek waar ik 10 blz in had gelezen uit te lezen! Gelukkig kan ik nu Nienke’s boek lenen voor de komende 2 maanden. De grens over komen was nog een heel gedoe omdat Ruth haar visum was verlopen. Maar nadat ze 150 rand had betaal konden we verder rijden en waren we dan eindelijk in Mozambique! We moesten natuurlijk ook onze rand omwisselen voor mets en dat gaat heel anders dan in Nederland.. Stel je voor je stopt in the middle of nowhere en er wordt tegen je gezegd ‘You can change your money here’. Ja waar dan !? Er kwam een dik mannetje met een petje aanlopen en ging in het busje zitten. Ik gaf mijn randen aan hem en kreeg er mets voor terug. Zo simpel is dat dus. Natuurlijk zo illegaal als wat maar iedereen doet het, dus wij ook dan ook maar. Toen we verder reden zagen we pas hoe arm Mozambique was.. We hebben geen normale winkeltjes gezien alleen maar kraampjes gemaakt van golfplaten en doeken. Toen we een beetje in de buurt van de kust kwamen zagen we het echte Afrika. Mensen in rieten hutjes leefden zonder elektriciteit en van hun eigen voorzieningen. Op dat moment dacht ik wel even aan ‘Groeten uit de rimboe’. Na een lange reis kwamen we eindelijk aan in Tofo beach, een stukje paradijs in Afrika. Prachtig strand, heerlijke zee, zoals een bounty-beach hoort te zijn. We verbleven in een lodge van All out Africa waar de volunteers van het marine project zaten. Na zo’n lange reis ben je natuurlijk uitgehongerd, ookal hebben we eindelijk al het Nederlandse snoep opgegeten, dus we gingen meteen aan tafel! Na het eten hebben we nog een paar cocktails,wijntjes en biertjes bestel en hebben we leuke spelletjes gedaan. We hebben de avond afgesloten met een nachtduik, het begin van en onvergetelijke week!

Dag 2
Eerst natuulijk even uitgeslapen want we moesten bijkomen van de lange reis en van de vorige avond. Nadat we wakker waren was het tijd voor het Afrikaanse strand! No way dat ik zou verbranden dus factor 50 it is. Maar we kwamen er al snel achter dat tegen de Afrikaanse zon niet te smeren is. Resultaat: burned all over the place... Op het strand kwamen er allemaal mannetjes naar ons toe om ons armbandjes te verkopen. Zelfs als je gewoon even rustig levend lag te verbranden, je kunt je voorstellen hoe vervelend dat is. Er kwam zelfs een hele grote vrouw naar me toe die vond dat ik van die kleine borsten had, ik vond haar opmerking ook niet heel gek als je die van haar zag. 2 Watermeloenen waren er niks bij. Ze wilde met me op de foto, dus die is binnenkort te zien op facebook! Na een middagje bakken moesten we weer even bijkomen van het strand. ’s Avonds kregen we vis curry te eten, het was niet te eten dus alles wat we hebben gegeten was rijst. Ik ben lekker vroeg naar bed gegaan want de volgende morgen moesten we al weer vroeg op.

Dag 3
Ocean Safari. We moesten om half 9 al bij de duikschool zijn om te gaan snorkelen. Het was natuurlijk weer heel erg warm dus factor 50 kwam weer goed van pas. We zijn bij een koraal rif gestopt en het was echt heel erg mooi. We hebben Nemo en Dori gezien en natuurlijk heel veel zeesterren. Op een gegeven moment hebben we zelfs nog met dolfijnen gezwommen. Die beesten zijn heel erg snel en vliegen bijna voorbij dus ze waren ook zo weer weg. Natuurlijk kan dit alles niet zonder pijntjes zijn gegaan. WANT JA, ik ben gestoken door een mini kwal op mijn arm. Tot overmaat van ramp ben ik heel erg hard op mijn billen gevallen toen ik de boot in sprong en ik werd uitgelachen. Yep yep badluck Emma again. Maar ik was niet de enige met badluck. Maarten was zeeziek, ik heb het nog nooit gezien en het zag er heel eng uit. 1 Moment dacht ik echt even dat hij dood ging. Ik heb nog nooit iemand zo wit zien worden als hem. Gelukkig hadden we ’s middags vrij en is hij weer helemaal bijgekomen. ’s Avonds stond kip curry op het menu. Ja weer curry! Na het eten gingen we nog even een strandwandeling maken. Er zijn zo ontzettend veel krabben op dat strand en ze bewegen ontzettend snel, heel gaaf om te zien. Maar er zijn niet alleen krabben op dat strand.. Ook kwallen. Dus het was weer zover, mijn slippers zijn blijkbaar heel erg aantrekkelijk voor kwallen. Gestoken op mijn voet.

Dag 4
Deze dag moesten we helemaal vroeg op. Om 8 uur moesten we nu al bij de duikschool zijn want vandaag was de dag om te gaan kayakken naar een eiland. Toen we aankwamen moesten we met zijn allen in de achterbak van een truck gaan zitten en we werden naar het strand gereden waar we zouden vertrekken voor de kayak tocht. Omdat we over allemaal zand weggetjes moesten rijden was het nogal een bumpy ride. Toen we op het strand waren moest onze guide de kayaks nog halen en hij zou binnen 10 minuten terug zijn. Toen we ongeveer 30 minuten op het strand lagen merkten we dat mozambique-time niet veel beter was dan swazi-time. Aangezien we toch zaten te wachten hebben we ondertussen een paar vissers geholpen met de netten binnen te trekken. Dat is echt heel erg zwaar werk.. Geen wonder dat die mannen allemaal zo gespierd waren. Na ongeveer een uur te wachten werden we toch wel een beetje ongeduldig want, ik wist niet dat het kon, er kwam een hele donkere lucht aan. We zagen al dat het niet ver van ons heel hard regende. Het regende zelfs zo hard dat het mooie, tropische eiland waar wij naar toe zouden kayakken, verdwenen was!! Naja, verdwenen, je kon niet meer door de regen heen kijken. Na nog een kwartiertje wachten begon het te regenen en ik was er he-le-maal klaar mee. We besloten naar een palmbomen bos te lopen ongeveer 200 meter van ons vandaan om daar even te gaan schuilen. Toen we er bijna waren kwam daar eindelijk de truck aanrijden. We hebben 1,5 uur gewacht. De truck kwam naar ons toe gereden en de guide bood zijn excuses aan, er was blijkbaar iets mis met de peddles en hij moest nieuwe regelen. Ik was er helemaal klaar mee en wilde terug naar the lodge, kayakken stond helemaal niet meer op mijn planning. Na een beetje discussie en nog veel meer regen besloten we uiteindelijk om toch terug te gaan. Maar dit alles ging nog niet zo makkelijk. Want.. We bleken op zacht zand te staan wat betekend dat de auto niet meer weg kon rijden. Duwen, trekken, uitgraven niks hielp. Maar toen kwamen daar ineens vanuit de verte een groepje rennen mannetjes aan. De vissers die wij hebben geholpen! De vissers duwden zo hard als ze konden en ja ein-de-lijk konden we vertrekken. Toen we allemaal weer achter in die truck zaten ,het regende nog steeds, konden we nog niet gaan want de vissers wilden geld hebben... 10 Minuten later konden we dan eindelijk gaan! Toen we nog geen 5 minuten in de auto zaten begon het weer alweer beter te worden. In Tofo bleek het helemaal niet geregend te hebben! Alsof dit allemaal nog niet genoeg was hadden we, door de bumpy ride, nog een lekke band ook.. Bij the lodge had Wawa er voor gezorgd dat we ontzettend veel te eten kregen en het maakte mijn dag al een beetje beter. ’s Avonds was het movie night. We gingen naar een bar waar boven een bioscoop was. De film was ontzettend saai dus na 20 minuten zijn we al beneden gaan zitten. Een paar Savannah’s later sprong ik alweer in het zwembad.

Dag 5
De volgende ochtend was natuurlijk niemand te genieten.. Ondanks dat hebben we die dag wel gesurfd. Ik heb eindelijk mijn sport gevonden. Het is echt heel erg leuk, het is me zelfs gelukt om op mijn surfboard te gaan staan. Dikke duim voor mezelf. Natuurlijk kan een kwallensteek deze dag niet missen. Omdat ik zo moe was ben ik om 7 uur al in slaap gevallen, dat was ook maar goed want de volgende morgen gingen we echt echt kayakken. Zou het de volgende dag wel goed gaan?

Dag 6
Ja het ging goed. Om 7 uur hadden we ontbijt en om 8 uur stonden we weer fris en fruitig bij de duikschool. Ten minste, ik was niet helemaal fris en fruitig want ik was die dag een beetje ziekjes. Maar ik laat mijn laatste dag niet verpesten dus ik ging toch mee. Ik moest met een sterke man in de kayak, dus Maarten was mijn kayak-buddy. Van tevoren wist ik niet zeker of dit nou wel zo’n goed idee was met zijn zee-verleden maar alles is gelukkig goed gegaan. Behalve het kayakken zelf. Wat een ramp. Die kayak had een afwijking naar rechts en we moesten natuurlijk nooit naar rechts, alleen maar naar links of rechtdoor. Dus wij peddelen en peddelen en uiteindelijk kwamen we dan toch aan op het eiland van Inhambane. De mensen zijn daar heel erg arm dus de kindjes kwamen meteen op ons afrennen en vroegen of ze ons water mochten hebben.. Na een kleine rondleiding over het eiland mochten we aanschuiven in een klein restaurantje. Natuurlijk waren wij de enige bezoekers aangezien de rest van het eiland voor het restaurant werkt, aan het vissen is of het geld er niet voor heeft. We kregen hele lekkere zeevruchten te eten. Ik kreeg een hele krab op mn bord geschoven. Gelukkig zag de eigenaar van het restaurantje meteen dat niemand een idee had wat ze hiermee aan moesten dus heeft hij de krab open gemaakt. Terug hoefden we gelukkig niet te kayakken maar konden we met een zeilboot. Het strand waar we die ochtend vertrokken was helemaal verdwenen en de bomen stonden onder water. Het was vloed. ’s Avonds hebben we een heerlijke bbq gehad en daarna was het tijd voor ‘de laatste avond’. Dat betekend natuurlijk party tot je moet vertrekken, want om half 4 ’s nachts zouden we vertrekken uit Mozambique. Een hele mooie week om nooit te vergeten.